گوشه ای از حرف های انسان

ترس

این واژه ی غریب که مراذوغ میدهد به حرکت یا کور میکند چشم دل برای سکون.

ترس...

ترس تنها از توست که معنای زندگی هستی فرای درک جهان ورنه همه مرگ را در آغوش میگیریم چه به اختیار چه به اکراه... همچون خواندن زمین که بیا ... چه به اکراه چه به اختیار .. اختیار این واژه ی اغوا کننده که در این بازی چه مهره ایی بودن مهم نیست که بازی گردان تویی ...

امید...

خیال نیست

امید

آرزو نیست

امید فرای آرزوی خواستن هاست

امید فرای این همه همه هاست

امید ... رهاییست از من و خواسته ها و همه چی

امید حقیقت زندگانی گم شده است

امید

واژه ها

همچون این دنیای مجازی اند پز از خالی و پر تر از خیال

حال عجیبیه. میدونم میدونی که نمیدونم. ترس از تو دارم و امید به تو...