سلام سال جدید
بهار با معناست در وطن.. وطن که پر از نوستالژیه و خاطرات و عزیزان و زیبایی ... کاش میشد پول در زندگی ها معنا نداشت تا ساده بودیم...
برای خودم مینویسم. امسال هم میره جلو... امروز روز آخر 98 و فردا اولین روز 99...چه زمانی رو پشت سر گذاشتم... از دهه 60 که خاطرات ساده ایی مانده از گم بودن
دهه هفتاد و تولد خواهر کوچولو
دهه هشتاد و شوق زندگی و سختی کنکور و پیدا شدن جهان و شور و...
دهه نود دهه ی سکون در اونور دنیا
سکون
استرس های الکی
نمیدئنم دهه های بعد چه شکلی میشن
دهه صد!!! دهه صد و ده!!! آیا زنده ام آیا مسیر زندگی ام خوش گذشت تا بمیرم؟
کلیشه ی چه کنم بهتر شود نمیخواهم... میخواهم هر چه باشد باشد و هر چه نباشد نباشد. همین مسیر بسته ... ولی در حال بزرگترین حسرتم شده لمس دیدن لبخند عزیزانی که در وطنم دور از منن...
در این عمر هر چه باشد و نباشد می گذرد جز خیال گم بودن من در مسیر رویای تو...
یه بنده ی خدام و بس.